Wilhelmien: Reisverslag verblijf Kenia Sept. en Okt.
Publicatiedatum: Donderdag 27 oktober 2016
Verslag van mijn verblijf in Kenia 22 oktober 2016.Opnieuw heeft mijn verblijf in Kenia me/ons weer veel gebracht.
Op 24 september werd ik in Rodi verwelkomt met de woorden: “You are home”.
Het weerzien met de kinderen was heel warm evenals de kennismaking met onze moederfiguur Elisabeth. In de loop van de eerste week zag ik weer veel mensen terug die ik andere jaren ook heb ontmoet. De mensen zijn erg enthousiast om me weer te zien. Een aantal kent me inmiddels van andere jaren. Wat een warm welkom iedere keer.
Vanaf de eerste dag ben ik weer druk geweest met allerlei zaken.
Het belangrijkste was dat ik al vrij snel merkte dat onze kinderen het heel goed doen. Ze zijn in goede doen en i.h.a. doen ze het goed op school. Heel fijn om te zien. Wel worden de kinderen groot. We krijgen steeds meer pubers wat weer andere zorgen met zich meebrengt!
Dilemma’s
Om een voorbeeld te geven: we hebben veel zorgen gehad om 2 meisjes van 14 en 16 jaar die even “zoek” waren en uiteindelijk terug gevonden werden door onze moeder Elisabeth en 1 van de docenten. Twee weken zijn ze op zoek geweest naar deze meisjes en hebben ze, ze terug gevonden in een niet al te goede omgeving. Het ene meisje woonde eigenlijk nog niet in ons weeshuis maar ze heeft ons gesmeekt om daar ook te mogen komen wonen.
Het meisje had al een verleden waardoor het niet gemakkelijk was om te beslissen of we haar konden accepteren. Het mag namelijk niet zo zijn dat kinderen elkaar op een negatieve manier gaan beïnvloeden. Gedurende de 3 weken dat ik daar was hebben we stevige gesprekken gevoerd met dit meisje en uitgelegd waarom we twijfelden. We zijn ook op huisbezoek geweest naar de “gardian” van het meisje. In dit geval een oma van 88 jaar. Wat een emotionele ervaring. Na alles in overweging genomen te hebben en overlegd te hebben met het “thuisfront” hebben we toch besloten dat we het meisje op gaan nemen in ons weeshuis om haar een kans te geven iets van haar leven te maken. Ze weet dat ze een kans krijgt die velen zouden wensen en dat ze zich geen misstappen meer kan veroorloven. Dus 1 kans! Hopelijk blijft ze die met 2 handen aangrijpen.
Ook voor het andere meisje geldt de afspraak dat ze nog een nieuwe kans krijgt maar dat opnieuw de fout ingaan betekent dat ze niet in het weeshuis kan blijven. Hopelijk hebben de coachings- gesprekken geholpen en kan moeder Elisabeth de meiden blijven motiveren.
Het weeshuis.
In onze beleving nog helemaal nieuw en het moet gezegd zijn: het huis zag er keurig uit van binnen. Kinderen maken ’s morgens zelf de kamers schoon en zorgen dat alles opgeruimd is. Dit dankzij goede coaching van moeder Elisabeth. Wel was er al weer van alles stuk waardoor we meteen al reparaties uit moesten laten voeren waaronder de bedden. Kwaliteit is daar toch beduidend slechter dan hier. Ook waren een aantal klamboes kapot en aan vervanging toe. Ook moesten er veel bijgemaakt worden omdat de grotere jongens en de grotere meisjes inmiddels in aparte kamers slapen dus ook weer extra kosten. Gelukkig hadden we snel een sponsor gevonden die een grote bijdrage wilde doen in de kosten. Gelukkig maar want het regenseizoen is aangebroken waardoor ook meer kans op malaria.
Onderwijs.
Wat betreft het onderwijs zijn er positieve veranderingen maar ook zaken waar we al een paar jaar tegen aan lopen. Positief is dat we inmiddels 8 gemotiveerde docenten in dienst hebben. De kwaliteit van het onderwijs is goed wat blijkt uit de examens die kinderen hebben gedaan. Het aantal leerlingen is gegroeid van ca. 60 leerlingen naar 101. Een groei dus maar het aantal moet nog hoger worden.
Een nadeel is dat ouders hun verplichtingen t.a.v. schoolgeld niet altijd nakomen. Tijdens ons verblijf gaan we op onderzoek uit en proberen we er achter te komen waar de knelpunten zitten. We doen dit door in gesprek te gaan met mensen uit de omgeving, door bijeenkomsten voor ouders en gardians te plannen en door in gesprek te gaan met onze eigen docenten maar ook docenten van andere scholen.
Gaandeweg komen we er achter dat er meerdere dingen spelen wat o.a. te maken heeft met het management van de school, de rol van docenten en het verantwoordelijkheidsgevoel van de ouders/gardians.
De bijeenkomsten resulteren in het in het leven van roepen van een board of management (soort van ondernemingsraad) waardoor de betrokkenheid van ouders groter wordt. Ook komt er een duidelijkere takenverdeling voor docenten met ieder een eigen aandachtsgebied en een nieuw en strakker systeem voor het innen van schoolgeld. Dit laatste is opnieuw een poging om de school geleidelijk onafhankelijker te maken en ze in elk geval in staat zijn om zelf de salarissen te betalen van de docenten.
De docenten zijn inmiddels aan de slag gegaan met de eerste laptops. Dankzij sponsoring zijn alle docenten inmiddels ook voorzien van een mooi bureau met een bijpassende stoel zodat ze rustig en comfortabel kunnen werken en hun boeken veilig kunnen bewaren achter slot en grendel. Werkt toch anders dan zittend of staand onder een boom buiten.
Waterput
Een enorme vooruitgang is de waterput die dit jaar eindelijk afgemaakt is. Dit is niet zonder slag of stoot gegaan. De rotsachtige grond die het graven van de put bijna onmogelijk maakte, een pomp die uiteindelijk defect bleek en waardoor meer transportkosten en de gewijzigde begroting hebben ervoor gezorgd dat de kosten hoger uitgevallen zijn. Maar het is een grote aanwinst voor het weeshuis en de school. De kinderen hebben nu voortdurend drinkwater, de kok heeft water om te koken, de kinderen kunnen hun handen wassen na toiletbezoek en hoeven niet meer steeds naar de overkant van de straat (gevaarlijke doorgaande weg) om water te halen. Bovendien is er nu altijd water om het gewas in de groentetuin te kunnen voorzien van water.
Als alle grote watertanks goed gevuld zijn is het de bedoeling dat er ook water tegen een schappelijke prijs verkocht gaat worden. Een bron van inkomsten dus.
Groentetuin.
En niet alles gaat altijd meteen goed. De groentetuin lag er weer verpieterd bij. Dit heeft vooral te maken met het feit dat er vaak geen water was waardoor alles verdroogde.
Eerlijkheid gebied echter ook te zeggen dat we hier zelf ook niet duidelijk in zijn geweest naar de mensen daar wat betreft de verantwoordelijkheid voor de tuin. In de loop van de 3 jaar hebben wij als stichtingsbestuur ook veel geleerd en is dit jaar de groentetuin opnieuw onder de aandacht gebracht. We hebben aan mensen gevraagd wie hierin behulpzaam zou willen zijn. Enkele ouders hebben aangegeven om die taak op zich te willen nemen. In ruil hiervoor hoeven ze minder schoolgeld te betalen. De voorzitter van BOM (board of management) houdt een oogje in het zeil samen met de principal van het voortgezet onderwijs. Dit is ook weer een manier om uiteindelijk inkomsten te werven voor de school maar ook extra voeding voor de kinderen. Want ook hier geldt dat kinderen in de pubertijd meer voeding nodig hebben dan wanneer ze klein zijn.
Voortgezet onderwijs.
Eind vorig jaar is de bouw van de eerste klaslokalen voltooid. Januari jl. is gestart met de eerste groep. De kwaliteit van het onderwijs is goed met 3 universitair afgestudeerde docenten. Zoals al eerder vermeld is het aantal studenten van buitenaf nog te klein. Wat betreft het voortgezet onderwijs heeft dit vooral te maken met het feit dat onze school nog niet af is. Het ontbreken van o.a. en scheikundelokaal en een bibliotheek zorgt ervoor dat ouders kiezen voor een andere school.
Zaak om dus zo snel mogelijk te zoeken naar mogelijkheden (sponsors) om de school verder af te bouwen. Dit gaat met hoge kosten gepaard.
Ook is besproken met ouders, gardians, docenten, board of management en mensen uit de omgeving dat het belangrijk is dat ze reclame maken voor onze school.
Community participation
Dit is een belangrijk begrip geworden binnen onze stichting.
Het betrekken van de eigen bevolking in het beleid en uitvoering hiervan. Wij komen niet alleen geld brengen en zeggen hoe de mensen het moeten doen. Wij willen tussen de mensen staan en samenwerken met hen waarbij de verantwoordelijkheid bij de bevolking moet komen liggen uiteindelijk. Doordat we meer met lokale bevolking in gesprek zijn gegaan hebben we zelf ook weer meer kennis opgedaan maar zijn mensen ook anders tegen Furaha Orphans and Furaha Academy aan gaan kijken. Hopelijk gaat deze betrokkenheid langzaam zijn vruchten afwerpen.
Zal zeker tijd nodig hebben want we hebben geleerd dat de veranderingen langzaam gaan.
Emotie:
Dit stukje is moeilijk te beschrijven maar kan ik niet weglaten. Het is onvoorstelbaar wat mijn verblijf in Kenia steeds met me doet. Zoveel momenten van ontroering door allerlei dingen die gebeuren.
Huisbezoekjes bij oude mensen waarbij mensen gaan bidden terwijl ze je handen vasthouden. Dit doen ze uit dankbaarheid.
| Het respect wat mensen tonen als je hun kerk bezoekt en probeert te participeren in hun zang en gebed. De emotie bij de oma (eerst biddend en daarna huilend) van het meisje wat zoek was. De avondjes met de kinderen waarbij mijn telefoontje op tafel stond. Dankzij mijn JBL-box en Bluetooth kon ik een muziekje met filmpje laten horen. Met 32 kinderen om je heen waarbij de een nog dichter bij je komt zitten dan de ander is en onbeschrijflijk gevoel. Maar ook ontroering bij het weer zien van de armoe waar mensen nog in leven. |  |
De blijheid van kinderen als ze een potlood, een gum of een rolletje toiletpapier krijgen. Nog maar niet spreken over de nieuwe onderbroek en een drinkbeker. Voor ons zo gewoon maar voor hun zo bijzonder.
En zo kan ik nog even doorgaan.
Dat ik met een rijk gevoel terug ben gekomen mag duidelijk zijn. Maar ook weer met een boodschap. Ons werk is daar nog lang niet klaar.
 | Sponsoring Er is dus weer heel veel gebeurd. Dit alles zou niet mogelijk zijn zonder de financiële hulp van heel veel mensen. Daar staat of valt ons project mee. De mensen maar met name onze kinderen in het weeshuis worden zich hier steeds meer van bewust en zijn dan ook heel erg dankbaar. Ontroerend hoe de oudste kinderen op de avond voor ons vertrek hun waardering voor ons maar ook voor de sponsors uitspreken. Dat er nog veel moet gebeuren de komende jaren mag ook duidelijk zijn uit mijn verslag. Ik vind het soms vervelend om steeds weer financiële hulp te moeten vragen maar weet tegelijkertijd dat dit moet om ons project voort te kunnen zetten. Daarom mensen: Heel erg bedankt voor alle steun in wat voor opzicht dan ook. En hopelijk blijven jullie ons steunen zodat we onze doelen kunnen realiseren de komende jaren. Alles is ervoor bedoeld om de kinderen daar een veilig bestaan en een goede toekomst te bieden. |
En wederom: TOGETHER WE CAN !!!!!
Groet Wilhelmien Roelofs
Bron: Dorpsblad Vortum-Mullem
Geplaatst door: Geert van Raaij
